Bukowe Berdo

Bieszczady Zachodnie

Punkt startowy: Muczne

Poziom trudności

Łatwa

Długość trwania

2-4h

Wózek dziecięcy

Nie

Pies

Nie

Rower

Nie

Data wpisu

10/08/2021

Opis

To kolejny wpis autorstwa Ani Szuberli, która ma nieoceniony wkład w tworzenie tej strony i bardzo wspiera nasze działania charytatywne. Aniu, dziękujemy.

W skrócie:

1) Start: Muczne, wycieczka na godzinkę drogi, na Bukowe Berdo a ściślej – masyw górski w polskich Bieszczadach w postaci podłużnego pasma o trzech kulminacjach: 1201, 1238 oraz 1311 , szlakiem żółtym.

2) Trasa łatwa, na każdą porę roku, jak najbardziej nadaje się na przejście z dzieckiem. Z psem – nie wolno, z wózkiem – jednak nie, aż tak łatwo nie jest.

Opis pełny, zdjęcia i mapka:

„Na Bieszczady nie ma rady, tak brzmią słowa mojej ulubionej piosenki”. Bukowe Berdo odwiedziłam  i zimą, i jesienią. Nie sposób dokonać wyboru, która pora roku oddaje najlepsze wrażenia, bo Bieszczady są cudowne, kiedy zasypane są śniegiem oraz kiedy zaczynają je przykrywać kolorowe, jesienne liście.

Na szczyt wybrałyśmy się w piękny październikowy weekend. Pogoda tego dnia dopisała, więc na trasie spotkać można było wielu wędrowców i rodziny z dziećmi.

Moim ulubionym szlakiem jest ten prowadzący z Mucznego (żółty). Samochód najlepiej pozostawić w okolicy Centrum Promocji Leśnictwa. Ważne: na ich parkingu mogą pozostawić auto goście tegoż obiektu. Nawiasem mówiąc bardzo polecam ten ośrodek – z grupą przyjaciół mieliśmy okazję nocować w nim zimie.

Wejście na teren Parku jest oczywiście płatne.

Szlak nie jest wymagający, wspinaczka trwa ok. 1 h, maksymalnie 1,5 – w zależności jakie tempo sobie narzucimy. Ale z uwagi na to, że na samej górze znajdujemy się szybko, warto po drodze delektować się urokami jesieni, jakie daje matka natura i bieszczadzka przyroda.

Po osiągnięciu grzbietu i wyjściu z lasu naszym oczom jawi się bardzo ładny widok Mucznego, po lewej stronie Bukowe Berdo i ledwie wystającą Kopę Bukowską (1320 m n.p.m), natomiast na wprost będzie Połonina Caryńska (1297 m n.p.m). Od tego momentu reszta trasy to piękny, bardzo widokowy szlak – uważany przez wielu za najpiękniejszy szlak bieszczadzki.

Słowa nie oddają wrażeń, tak jak zdjęcia, tak więc zachęcam do ich obejrzenia.