Schronisko Harcówka w Parku Sobieskiego w Wałbrzychu
- Poziom trudności: łatwa. Trasa w formie pętli.
- Czas trwania: około 1 godziny, dystans około 2.5 kilometra.
- Trasa dostępna dla wózków, odpowiednia dla małych dzieci.
- Rower – tak.
- Pies – tak.
Trochę historii wałbrzyskiego Schroniska Harcówka
Schronisko Harcówka to jedyne schronisko górskie w sercu miasta.
Dom Wycieczkowy PTTK „Harcówka” – tak brzmi oficjalna nazwa obiektu z wieloletnią historią. Schronisko leży w Wałbrzychu, dokładnie w Parku im. Jana III Sobieskiego na wysokości 500 m n.p.m. Schronisko zostało zbudowane w 1908 r. jako gospoda. Po II wojnie światowej budynek został przekazany Związkowi Harcerstwa Polskiego, skąd wzięła się późniejsza nazwa – Harcówka. Obecnie Harcówka jest miejscem spotkań nie tylko dla turystów, ale i Wałbrzyszan, często organizowane są tu koncerty, imprezy taneczne i inne wydarzenia kulturalne.
Dzięki doskonałemu położeniu Harcówka zawsze cieszy się ogromnym zainteresowaniem. Kto nie chciałby wypić kawy z widokiem na Wałbrzych i Góry Wałbrzyskie w całej okazałości?
Wzgórza: Parkowe (Szubieniczne), Schillera i Goethego
Harcówka zbudowana została na jednym ze wzgórz w Parku miejskim w centrum Wałbrzycha pomiędzy dzielnicami Śródmieście, Stary Zdrój i Nowe Miasto. Historia Parku datowana jest od roku 1907, kiedy to władze miejskie odkupiły zalesione tereny Wzgórza Szubienicznego, Wzgórz Schillera i Goethego od rodziny von Pless. Część gruntów przeznaczono na ogrody działkowe. Reszta ziem to obecnie tereny Parku Jana III Sobieskiego, który remontowany pięknieje z każdym dniem.
Przez tereny Parku Sobieskiego prowadzi szlak niebieski, który biegnie przez dzielnice miasta i dalej prowadzi w Góry Wałbrzyskie. Poza szlakiem niebieskim w Parku dostępne są drogowskazy, a także ścieżka przyrodniczo-edukacyjna, która pozwala na poznawanie flory i fauny miejsca.
Śmiało można powiedzieć, że Park Sobieskiego to las w środku miasta, rośnie tu ponad 100 gatunków roślin, w tym rozłożyste kasztanowce i wielkie buki. Jest tu ogród różany, wyznaczone są miejsca odpoczynku aktywnego, stoły do gry w szachy, ścieżki. Park przechodzi kolejną już gruntowną rewitalizację. W otoczeniu jesiennych złotych liści jest przepiękny.
Tereny Parku obejmują trójwierzchołkowe wzgórze, w skład którego wchodzą: Wzgórze Parkowe (Szubieniczne), Wzgórze Schillera i Wzgórze Goethego.
Ze Wzgórzem Szubienicznym wiąże się pewna historia. Nazwa tego miejsca wiąże się z faktem, że znajdowały się tu miejskie szubienice. Wybór miejsca nie był przypadkowy – wzgórze, a więc i ukarani przestępcy byli bardzo dobrze widoczni z okolic. Była to czytelna przestroga dla mieszkańców, jaki los spotyka łamiących prawo.
Nie sposób pominąć tego miejsca na mapie Wałbrzycha. Dla górołazów Harcówka jest pewnego rodzaju symbolem, stałym punktem w mieście. A więc i my, zdobywając kolejne szczyty Gór Wałbrzyskich, postanowiliśmy odwiedzić to miejsce.
Jak dotrzeć do Schroniska Harcówka?
Wystartowaliśmy z ul. Żwirki i Wigury w Wałbrzychu, samochód zostawiliśmy na bezpłatnym miejscu postojowym przy Hali Lekkoatletycznej OSiR. Naprzeciwko parkingu są schody prowadzące do Parku.
Sam Park to cudowne miejsce. Jest zadbany, ale także dziki. Wytyczonych jest wiele ścieżek, ale można także chodzić po trawnikach, które nie są równo przystrzyżone, a raczej wolno rosnące.
Do harcówki docieramy w kilka minut. To miejsce warte odwiedzenia. Latem można wypić kawę na tarasie, gdzie widoki są przednie. Jesienią posiedzieć w przyjemnym wnętrzu schroniska.
Ze schroniska widać pierwszą platformę widokową, do której docieramy w 5 minut. Widoki są naprawdę przepiękne. A jeżeli chcecie więcej panoram – trzeba dojść do kolejnej platformy, do której prowadzi ścieżka i drogowskazy. Z tego miejsca widok jest na drugą stronę miasta, a także Wzgórze Gedymina i Ptasią Kopę.
Pod wzgórzem działały sztolnie kopalniane, a także schron przeciwlotniczy. Schron można zwiedzać „Podziemną trasą turystyczną”.
Jak widać, w Górach Wałbrzyskich historia czai się na każdym rogu. Nic tylko czytać, a później zwiedzać.
Podsumowanie, zdjęcia i mapa
Redakcja trasygorskie.pl dziękuje Basi Grzelczak za bardzo ciekawy wpis. Poniżej zdjęcia i mapa.
