Wycieczka na Skalne Grzyby, czyli grzybobranie w Górach Stołowych.
- Poziom trudności: łatwa. Trasa w formie pętli.
- Czas trwania: około 2 godzin, dystans około 5 kilometrów.
- Trasa niedostępna dla wózków, będzie ciekawa dla małych dzieci.
- Rower – nie.
- Pies – tak
Wstęp, Góry Stołowe
Góry Stołowe są niezwykle piękne o każdej porze roku. Czy to złota jesień, słoneczny lipiec, czy biała zima – zawsze warto się tu wybrać na wycieczkę.
Góry Stołowe leżą w Sudetach Środkowych, na Dolnym Śląsku. Góry Stołowe są niezwykle stare – ich wypiętrzenie powstało około 30 millionów lat temu, są unikatowe pod względem budowy – to góry płytowe. To właśnie ze względu na osobliwą budowę są nazwane Stołowymi – kształtem przypominają stoły, mają strome stoki i rozległe, płaskie szczyty.
Warstwowa budowa gór pozwala wyodrębnić skały osadowe różnego pochodzenia. We wnętrzu gór swoje źródła mają cieki zwodami mineralnymi. Wody mineralne dostępne są w uzdrowiskach: Polanica-Zdrój, Kudowa-Zdrój i Duszniki-Zdrój. Miejscowości te cieszą się ogromnym zainteresowaniem kuracjuszy.
Góry Stołowe słyną z przepięknych formacji skalnych, które tworzą często ogromne bloki skalne o fantazyjnych kształtach i nie mniej fantazyjnych nazwach. Jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych jest oczywiście Szczeliniec Wielki. Oczywiście nie mniej znany jest labirynt skalny w Błędnych Skałach, a także tereny Radkowskich Skał.
Niesamowite jest, że do lat 50 tych XX w., mimo popularności okolicznych miejscowości sanatoryjnych formacje skalne pozostawały w ukryciu. Dopiero silna wichura, która pozostawała po sobie wiatrołomy, odsłoniła jednocześnie te niezwykle ciekawe skały.
Początek wycieczki na Skalne Grzyby
Góry Stołowe mają do zaoferowania o wiele więcej przepięknych miejsc jak na przykład Skalne Grzyby. Formacje te znajdują się na południowo-wschodnim końcu Gór Stołowych, a punktem początkowym trasy będzie malutka miejscowość Batorówek.
Zaraz przy dużym i świetnie zagospodarowanym parkingu znajduje się węzeł szlaków. Jest tu także tablica informacyjna. Początkowo nie ma wyboru – trzeba iść szlakiem łączonym niebiesko-żółtym, który prowadzi chwilę szeroką drogą leśną. Po chwili marszu skręcamy w prawo za żółtymi oznaczeniami szlaku i wchodzimy do lasu, idąc wzdłuż potoku Czerwona Woda (nazwa idealna – woda ma kolor rdzawo-czerwony). Zaraz też przechodzimy przez drewniany most. Wąska ścieżka prowadzi przez piękne świerkowe lasy, które są nietypowo zielone, jak na środek zimy.
Chwilę później zaczynają się pojawiać pierwsze formacje skalne. Na trasie będzie ich naprawdę bardzo dużo. Nie wszystkie są nazwane, a przynajmniej nie mają oznaczeń ani na tablicach, ani też na mapach.
Skalne Grzyby
Skalne Grzyby to grupa form skalnych, które są rozrzucone na długości ok. 2 kilometrów. Skały te osiągają nawet do 700 m n.p.m., są często ustawione piętrowo na sobie, mają fantazyjne kształty maczug, baszt, bram, grzybów. Po drodze miniemy „Borowika”, „Rogacza”, skałę nazwaną „Żółw”, czy też „Parowóz”. Skały często są porośnięte mchami i porostami, sprawia to, że są jeszcze piękniejsze. Czasem skalne formacje są duże na tyle, że tworzą swego rodzaju labirynty. Niekiedy ciężko zmieścić się wąskich szczelinach i przesmykach.
Mnie więcej w połowie naszej pętli, przy skale nazwanej Rogacz znajduje się drewniany domek, ławy, stoliki i – co nas bardzo zadziwiło – kosze na sortowane odpady. Przyznacie sami – nieczęsto na szlaku znajdziecie kubły na śmieci.
Po drodze zauważycie pewnie, że większe formacje skalne są podparte drewnianymi kłodami, a często po prostu większymi kijami i gałęziami. To zabawny zwyczaj, obecnie kontynuowany przez turystów, a zapoczątkowany przez przewodników górskich, którzy zwykli opowiadać, że bez podparcia skały runą.
Podążając za szlakówkami, napotkacie większość Skalnych Grzybów. Czasem trzeba wejść głębiej w las, czasem skały są na wyciągnięcie ręki ze ścieżki.
Trasa jest gratką dla wszystkich, ale szczególnie dzieci będą miały radochę, odrywając coraz to nowe skały, a także zgadując ich nazwy i kształty. Gdzieniegdzie można się wdrapać, przecisnąć przez ciasną szczelinę, zobaczyć świat z góry…
Podsumowanie, zdjęcia i mapa
Trasygorskie.pl dziękują Basi i Wojtkowi za bardzo ciekawy wpis. Poniżej zdjęcia a potem mapa wycieczki.
