Wycieczka na Baranią Górę (1200 m n.p.m.)
w Beskidzie Śląskim z Wisły.
W skrócie:
1) Trasa średnio trudna, jest kilka bardziej stromych podejść. Trasa tam i z powrotem zajmuje około 4 godzin.
2) Z parkingu przy OSP Wisła – Czarne trzeba asfaltem podejść do szlaku niecałe 3 kilometry. Nie da się dalej wjechać pojazdem mechanicznym, ponieważ jest zakaz.
3) Parking średniej wielkości, płatny (6 zł od samochodu).
4) Jest wiele tablic informacyjnych na szlaku. Mają one zarówno treści historyczne, jak i przyrodnicze. Więcej w opisie pełnym.
5) Na końcu szlaku jest wieża widokowa, z pięknymi widokami m.in. na Fatrę, Beskid Śląski i Żywiecki, a przy lepszej pogodzie na Tatry.
Poniżej film, a następnie opis pełny, zdjęcia i mapa.
Wstęp, początek szlaku, historia Henryka Flame „Bartka”.
Beskid Śląski obfituje w dobrze zagospodarowane, zadbane, pełne atrakcji edukacyjnych i turystycznych szlaki. W ubiegłym roku opisywałem choćby szlak na pobliską Czantorię, na którym niemal co chwilę można przystawać i chłonąć wiedzę.
Szlak na Baranią Górę z Wisły zaczyna się obok OSP Wisła Czarne i natychmiast skłania do zadumy historią Henryka Flame „Bartka”. Ten dzielny żołnierz walczył w Kampanii Wrześniowej jako pilot, przeciwko Niemcom, wskutek czego dostał się do niewoli. Zwolniony z niej, natychmiast podjął działalność konspiracyjną w AK, a następnie w Narodowych Siłach Zbrojnych. Jego oddział leśny działał w rejonie Baraniej Góry, liczył w szczytowym momencie ok. 300 partyzantów i nie złożył broni w 1945 roku. Flame ujawnił się dopiero w 1947 roku w Cieszynie i zginął – jak wielu jego towarzyszy broni – z inspiracji Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Tą smutną historią „otwieramy” naszą wędrówkę. Prowadzi ona wzdłuż potoku Biała Wisełka, na początku asfaltem. Mijamy dwie knajpki, w których można się zatrzymać i odpocząć.
Kilka zdjęć poniżej.
Szczyt Baraniej Góry, wieża widokowa, tablice informacyjne.
Zanim dojdziemy na szczyt Baraniej Góry czeka nas kamienisty, zalesiony, ale bardzo przyjemny szlak. Na widoki trzeba poczekać, ale warto poczytać – zwłaszcza dzieciom – komiks o chyba najsłynniejszym ptaszku tych terenów – Głuszcu. Jest kilka humorystycznych tablic, które pokazują np. czym się Głuszec odżywia w zimie, po co mu zagięty dziób, ile jajek średnio znosi samica Głuszca. Dla turystów, którzy wolą nieco poważniejsze tematy, Nadleśnictwo Wisła przygotowało 24 przystanki ścieżki przyrodniczej. Tu jest nie tylko o Głuszcu, ale także m.in. o przemianie pokoleniowej lasów, płazach, gadach, dzięciołach, niedźwiedziach, a nawet o Kaskadach Rodła czy kwaśniej buczynie. Kilka zdjęć z tego odcinka szlaku a także wieża widokowa poniżej.
Zejście do Wisły, podsumowanie i mapa.
Po obowiązkowym wejściu na szczyt wieży widokowej na Baraniej Górze kierujemy się z powrotem. Najbliższe schronisko na Przysłopie znajduje się niecałą godzinę drogi czerwonym szlakiem. My jednak wracamy na niebieski szlak i spokojnie schodzimy. Polecam ten szlak, nie zawiedzie on Was. Co prawda trasa ma niemal 15 kilometrów i trzeba podejść prawie 700 metrów w górę, niemniej warto.
Poniżej mapa.