Wycieczka do Zamku Liptovskiego (Liptovský hrad), a ściślej jego ruin.
W skrócie:
- Start: miejscowość Kalameny, parking przy małym jeziorku.
- Na Zamek można pójść szlakiem niebieskim (dłuższym) lub żółtym (krótszym). Ja wybrałem szlak niebieski.
- Trasa średnio trudna, jest kilka stromych podejść, ale widziałem rodziców z dziećmi.
- Na szlak można zabrać psa.
- Największą atrakcją są ruiny Zamku (1000 m n.p.m.), ale po drodze jest wiele pięknych widoków i jedna niespodzianka – nie dla wszystkich może być miła. Więcej w opisie pełnym.
Zerknijcie na poniższy film, pod nim także zdjęcia i mapa.
Dojazd, jeziorko Kalameny, początek szlaku
Przy samym wejściu na szlak znajduje się płatny parking (kosztuje 4 Euro). Nie wiem, czy opłata jest pobierana przez cały rok, czy też w sezonie, ale gotówkę lepiej mieć ze sobą. Zaraz obok wejścia na szlak jest małe kąpielisko. Nie wyglądało ono dla mnie zachęcająco i szybko stamtąd uciekłem. Niezbyt przyjemny zapach i masa śmieci w krzakach wokół – to zapamiętałem z początku mojej drogi. Potem było już tylko lepiej.
Początek wędrówki szlakiem niebieskim, to dosyć długa szutrowa droga. W pewnym momencie skręca ona w prawo, a tam napotkałem miejsce odpoczynku dla turystów oraz wodopój. Myślę, że w tak słoneczny dzień, to świetny pomysł na ochłodzenie się. Ale picia wody w takich miejscach nie polecam. Lepiej mieć swój zapas, a takie źródełka traktować, jako „emergency”.
Kilka zdjęć poniżej.
Liptovský hrad, widoki ze szlaku
Po chwili zaczyna się niełatwe podejście. Z pewnością trudy wycieczki umilają przepiękne widoki, widać m.in. Predný Choč czy Veľký Choč
Po 1,5 h drogi dotarłem do ruin zamku. Kilka słów o historii Zamku Liptowskiego. Został zbudowany w XIII wieku i jest to najwyżej położony zamek na Słowacji, ponieważ leży w wysokości 993 m n.p.m. Znajduje się w w łańcuchu górskim Chočské Vrchy, na szczycie Sestrč, w grupie Sielnickich Wierchów (Sielnické vrchy).
W swojej historii Zamek Liptowski był majątkiem kilku właścicieli, którzy go najpierw uzyskali od króla (zamek zbudowano z rozkazu króla Węgier Beli IV), a następnie został on przedmiotem praw dziedzicznych. Zamek strzegł ruchliwego szlaku handlowego, biegnącego przez Orawę do Polski. W pewnym momencie swojej historii był także siedzibą miejscowych rozbójników. Nie spodobało się to węgierskiemu królowi Maciejowi Korwinowi i w XV wieku kazał on zamek doszczętnie zburzyć. To co obecnie oglądamy, to nieco odrestaurowane ruiny. Dla porządku dodam, że nie ma żadnych opłat za ich zwiedzanie.
Kilka zdjęć poniżej.
Powrót, drabinka, widoki i mapa
Aby zejść szlakiem żółtym trzeba najpierw pokonać stromą drabinkę. Ciekawy jestem, jak z tą niespodzianką radzą sobie osoby z lękiem wysokości. Poźniej szlak jest bardzo łagodny, przyjemny i nadal obfitujący w przepiękne widoki. Są także tablice informacyjne, niestety zwykle po słowacku, informujące o strukturze geologicznej terenu, na którym się znajdujemy.
Polecam tą wycieczkę, może początek nie jest zachęcający (śmierdzące kąpielisko, śmieci, nudna szutrowa droga), ale potem jest już dużo lepiej (widoki, ruiny, drabinka).
Kilka zdjęć poniżej.
