Trasa na wieżę widokową na Śnieżniku z Międzygórza
- Poziom trudności: trudna. Trasa tam i z powrotem.
- Czas trwania: około 4 godzin, dystans około 15 km.
- Trasa niedostępna dla wózków, trudna dla małych dzieci.
- Rower – tak.
- Pies – tak
O szczycie i wieży na Śnieżniku słów kilka
Śnieżnik, zwany również Śnieżnikiem Kłodzkim – jest najwyższym szczytem Masywu Śnieżnika. Wysokość Śnieżnika wynosi 1423 m n.p.m., jest to jednocześnie 17 co do wysokości szczyt w Sudetach, najwyższy w Sudetach Wschodnich, szczyt graniczny. Tereny Śnieżnika objęte są ochroną Rezerwatu przyrody „Śnieżnik Kłodzki”, Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego oraz obszaru Natura 2000 ze względu na szczególne walory przyrodnicze.
Masyw Śnieżnika zbudowany jest ze skał metamorficznych – łupków i gnejsów, na jego stokach występują rumowiska skalne. Pod względem przyrodniczym rezerwat Śnieżnik Kłodzki jest najbogatszym w Sudetach. Występuje tu piętrowy układ roślinności, od borów świerkowych do górskich hal. Znajdują się tu zarówno sudeckie, karpackie, jak i alpejskie gatunki roślin, a nawet śródziemnomorskie. Z większych zwierząt spotkamy tu oczywiście sarny, jelenie, lisy, dziki, borsuki, a także muflony i kozice alpejskie.
Na szczycie Śnieżnika w 2022 r. otwarto wieżę widokową. Ma ona zastąpić poprzednią wieżę im. Cesarza Wilhelma I wybudowaną w XIX w., która została rozebrana ze względu na zły stan techniczny w 1973 r. Obecna budowla od początku budziła spore kontrowersje. Przedsięwzięciu towarzyszyły obawy o przyrodę rezerwatu, budowa była bardzo kosztowna.
Wieża widokowa na Śnieżniku stanęła i od września 2022 r. można z jej wysokości podziwiać rozległą panoramę. Wieża ma konstrukcję stalową obudowaną u podstawy kamieniami pozostałym ze starej, rozebranej wieży, górna jej część jest przeszklona. Wieża ma 34 m wysokości, przy idealnej pogodzie podobno można dostrzec szczyty alpejskie. Na wieży zamonotwana została kamera. Śnieżnik i okolice przy ładnej pogodzie są widoczne doskonale .
I właśnie do tej nowej wieży widokowej na Śnieżniku wybraliśmy się w drugi weekend grudnia. Było to nasze pierwsze zimowe wyjście w 2022 roku.
Początek szlaku, Międzygórze
Na start wycieczki wybraliśmy nasze ulubione Międzygórze. Pisałam już kiedyś, przy opisie trasy do wodospadu Wilczki jak bardzo lubię i cenię tę niewielką miejscowość. Międzygórze w śnieżnej otulinie wygląda jeszcze bardziej bajecznie.
Samochód zostawiliśmy na jednym z bezpłatnych parkingów w pobliżu szlaku czerwonego. Nie wahajcie się z dojazdem blisko, zaoszczędzi Wam to czasu i drogi asfaltem.
A więc start szlakiem czerwonym. Chwilę idziemy szlakiem biegnącym asfaltówką, nie przeszkadza to absolutnie – jest dużo śniegu.
Dochodzimy do mostka przez rzekę Wilczkę i po chwili musimy skręcić na lewo. Od tego miejsca szlak idzie ostro do góry, ale nie jest to długie podejście, właściwie jedno z trzech na tej trasie.
Po dojściu do skrzyżowania z szerszą drogą jest już prawie płasko, idzie się łatwo i przyjemnie. Pogoda jest iście zimowa. Jest mroźno, biało i trochę wietrznie. Ale to Śnieżnik, tu łatwo nie będzie. Przypomnę, że na Śnieżniku trudne warunki panują większość roku, klimat jest tu surowy, suma opadów duża, a pokrywa śnieżna utrzymuje się do później wiosny.
Schronisko na Hali pod Śnieżnikiem
Szlakiem czerwonym dochodzimy do schroniska na Hali pod Śnieżnikiem. Po drodze będzie jeszcze jedno ostrzejsze podejście tuż przed schroniskiem. To jest krótki, zaledwie kilkusetmetrowy odcinek. Schronisko PTTK Na Śnieżniku im. Zbigniewa Fastnachta zostało wybudowane w 1871 r. na zlecenie ówczesnej właścicielki ziem – Marianny Orańskiej. Obiekt działa do tej pory i oferuje bufet oraz noclegi. Dodam jeszcze, że za zgodą najmującego schronisko można zakosztować prawdziwego morsowania. Obok schroniska jest niewielki zbiornik wodny. Pamiętajcie – tu zawsze wieje i jest zimno.
Od schroniska do szczytu Śnieżnika idziemy szlakiem zielonym. Tu jest dość stromo, ale przede wszystkim wieje coraz mocniej. Doświadczamy po drodze zjawiska white – out. To moment, kiedy niebo i ziemia są nie do rozróżnienia. Jest biało, powietrze jest gęste, a horyzont nie istnieje. Jest to bardzo niebezpieczne zjawisko, łatwo można stracić orientację i zgubić drogę nawet w znanym terenie.
Udało nam się szczęśliwie dotrzeć do wieży. Komentarze odnośnie do jej wyglądu i kształtu pozostawiam Wam. My widoków nie mieliśmy okazji podziwiać, ale było bardzo przyjemnie. Chciałam zaznaczyć, że trasa szlakiem czerwonym na Śnieżnik z Międzygórza często określana jest jako „najpiękniejsza trasa na Śnieżnik”.
Podsumowanie, zdjęcia i mapa
Na wejście na Śnieżnik zimą trzeba się przygotować. Jest to droga niełatwa ze względu na trudne warunki atmosferyczne. Jednocześnie dla kogoś, kto lubi wyzwania, będzie to satysfakcjonująca wyprawa.
Pamiętajcie, aby zawsze dostosować trasę do Waszych umięjętności, kondycji. Nie zapominajcie nigdy o odpowiednim ubraniu, jedzeniu piciu.
Redakcja trasygorskie.pl dziękuje Basi i Wojtkowi za pierwszy „pełnokrwisty” zimowy wpis w sezonie 2022/2023.
Warto nadmienić, że na naszej stronie jest już jedna relacja z wyjścia na Śnieżnik z Kletna.
Poniżej zdjęcia i mapa podejścia z Międzygórza.
