Ślęża (718 m n.p.m.) – szlakiem nieoczywistym – czerwonym
- Poziom trudności: łatwa. Trasa tam i z powrotem.
- Czas trwania: ok. 2 godzin, dystans ok. 8 kilometrów, przewyższenie ok. 300 metrów.
- Trasa niedostępna dla wózków, a także dla małych dzieci.
- Rower – nie.
- Pies – tak.
Wstęp, parking w Sulistrowiczkach
Szlak główny jest zawsze oznaczony kolorem czerwonym np. Główny Szlak Beskidzki, Główny Szlak Sudecki, Główny Szlak Świętokrzyski, Szlak Orlich Gniazd na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.
Szlak główny zwykle jest poprowadzony przez najbardziej spektakularne, a jednocześnie najciekawsze krajobrazowo i przyrodniczo miejsca danego regionu (w górach zwykle przez najwyższe kulminacje danego pasma). Na pewno nie obejmuje jednak wszystkich wartych zobaczenia atrakcji w danym regionie, gdyż jest to niemożliwe. Często do bardzo interesujących miejsc nie są poprowadzone w ogóle szlaki turystyczne.
Kolorem czerwonym oznaczone bywają też inne szlaki biegnące w danym terenie niekoniecznie będące szlakiem głównym.
Szlak czerwony na Ślężę jest najmniej oczywistym szlakiem na wejście na ten „Śląski Olimp”, jest także mało uczęszczany – chociaż ze względu na popularność tej góry i tu jest stosunkowo dużo ludzi.
Wędrówka czerwonym szlakiem na szczyt Ślęży ma swój początek na parkingu w Sulistrowiczkach, gdzie zostawiamy samochód (parking jest płatny w okresie letnim). Ten parking znajduje się w okolicy Zalewu Sulistrowickiego, gdzie także można fajnie odpocząć, a w ciepły dzień wskoczyć do wody.
Zaraz przy drodze (ul. Świdnicka) asfaltowej mamy drogowskaz, który kieruje nas wzdłuż drogi kilkaset metrów, do skrętu w ul. Leśną. Tam zaczyna się wędrówka.
Fragment asfaltowy można ominąć ścieżką w lesie, która naturalnym biegiem pokieruje nas na szlak.
Szlak czerwony na Ślężę
Kiedy już odnajdziemy oznaczenia szlaku koloru czerwonego, idziemy za szlakówkami prosto pod górę. Tu szlak cały czas będzie wspinał się mocno. Przy pierwszym niewielkim wypłaszczeniu jest ławka i tam można na chwilę przysiąść. Dalej uważnie trzeba odnaleźć ścieżkę – oznaczenie znajduje się na rachitycznym drzewku, a sam szlak idzie w płytkim wąwozie.
Do szczytu Ślęży jest ok. 4 kilometrów i będą one przebiegały cały czas pod górę, dosyć stromą i bardzo kamienistą ścieżką. Trasa jest dosyć wymagająca, ale po drodze jest wiele większych kamieni, gdzie można przysiąść, a przy skrzyżowaniu ze szlakiem czarnym biegnącym dookoła Ślęzy jest ławeczka w miejscu tzw. Rozdroża Holteia przy Trakcie Bolka.
W niedalekiej odległości od szczytu Ślęży jest oznaczone miejsce dawnego kultu pogańskiego, jest kamienna tablica, drewniana rzeźba, źródełko. Jest to magiczne miejsce, zwłaszcza kiedy otulają je gęste mgły.
Od tego miejsca kamiennymi schodami podchodzimy do szczytu, od strony nadajnika telewizyjnego.
A na Ślęży jest schronisko, zabytkowy kościół, wieża widokowa i słynny niedźwiedź kamienny.
Z góry można zejść tą samą drogą, można także trochę pokombinować schodząc szlakiem żółtym do Przełęczy Tąpadła, aby wybrać na dole szlak czarny i dojść do czerwonego, którym finalnie zejdziemy do Sulistrowiczek.
Można zejść na drugą stronę góry wybierając szlak koloru niebieskiego do Tąpadła i dalej szlakiem czarnym, a później czerwonym.
Podsumowanie, mapa i zdjęcia
Jak zwykle dziękujemy – jako redakcja trasygorskie.pl – Basi Grzelczak za ciekawy wpis. Tym sposobem mamy na stronie opisane wyjścia na Slężę szlakami: żółtym, niebieskim, czarnym (choć to raczej szlak wokół góry), a teraz czerwonym. Zerknijcie na mapkę i zdjęcia.
